پدرپشه (رمان) فرهاد بابایی

Look inside

Farhad Babaei; Pedar-pašeh (Novel)

Language: Persian

اگر بگوییم که در تمامی ادبیات پارسی تاکنون رمانی از جنس پدرپشه نبوده، مبالغه نکرده‌ایم. از هر سمت و سویی که به این رمان بنگریم، چیزی دارد که خواننده را غافلگیر می‌کند. فصل‌های کوتاه، تیترهای بی‌نظیر، نثر منحصر به فرد، فرم بسیار خاص رمان و رهایی در نوشتن. آزادی در بیانِ آنچه که از اندیشیدنش هم می‌ترسیم. فرهاد توانایی عجیبی در آفرینش و زنده‌کردن شخصیت‌های داستان‌هایش دارد. در پدرپشه هم این ویژگی به ساده‌ترین شکل انجام می‌شود. بخش‌های کوتاه که هرکدام یک به یک آدم‌ها و اتفاق‌ها را وارد زندگی ما می‌کنند، همچون کلاژی از یک تابلوی بزرگ، از یک دنیای دورافتاده اما آشنا، از جلوی چشم خواننده می‌گذرند و محو می‌شوند. آدم‌ها همان‌قدر گذرا هستند که اتفاق‌ها. چرا که پدرپشه روایت یک نسل نیست. داستان یکی دو آدم نیست. قصه‌ی ستار و ستاره و رمضان و حاج‌خانم بهجت و خسرو و آقا امین در یک روستای اطراف تهران نیست. حکایت انسان است در تمامیت انسانیتش. انسانی که پیش از هرچیز یک موجود زنده است. با همه‌ی غریزه‌هایش. در این رمان بی‌همتا خواننده با هر آنچه که به اندازه‌ی یک تاریخ از آنها گریخته، رودررو می‌شود. چه در نوشتن، چه در رفتار روزمره و چه در اندیشه. پدرپشه آینه‌ایست که انگار همه‌ی آنچه ما آرزو داریم ببینیم را پاک می‌کند و تنها تصویری که باز می‌تاباند همان است که ما تلاش می‌کنیم با هزار لایه و پوشینه، با هزار نقاب و آرایش پنهان کنیم. بازتاب همان کلاژ روزمرگی که شکل می‌گیرد از اندیشه و غریزه. از باورها و نیازها. داستان این‌ که چگونه کشکول این ترازو گاهی تا اعماق دره‌ها و گاهی تا روی ابرها می‌رود.ا

Paperback; 11,5 * 18,0 cm; 152 pages